Jak to właściwie jest z tym Bangkokiem?

To było dokładnie to, czego szukałam. Bogate, zadbane, zatłoczone, lecz z alternatywnymi możliwościami transportu, z niesamowitą kulturą, dobrze ubranymi kobietami, z jedną z najsmaczniejszych azjatyckich kuchni, rozwinięte, co prawda najgorętsze i najczęściej odwiedzane, ale po prostu piękne – miasto wolnych ludzi. Bangkok.

Długo poszukiwałam odpowiedzi gdzie w Azji Południowo-Wschodniej mogłabym zamieszkać na stałe. Kuala Lumpur też było całkiem niezłe, Kota Kinabalu troszkę zbyt oddalone kulturowo, Hong Kong był tak urbanistyczny, że nie dałoby się wypocząć, o Manili to nawet nie wspominam, mieszkając tam parę miesięcy więcej myślałam kiedy wyjechać niż co fajnego zobaczyć. Singapur porażał cenowo, poza tym te zakazy… Na Phuket czułam się jak w Rosji, tyle turystów z tego kraju, Bali oprócz Kuty i paru najsłynniejszych miejsc było rewelacyjne i nawet mogłabym nawet brać je pod uwagę.

Kiedy jednak pierwszy raz przyjechaliśmy do Bangkoku od razu wiedziałam, że to jest to. Miasto świetne do życia. Troszkę gorąco, troszkę korków, smog jest, ale w porównaniu z tym w Manili, to prawie tak jakby go nie było. Od razu zdecydowaliśmy, że musimy zostać tu dłużej niż planowaliśmy. Nawet powoli zaczęliśmy rozglądać się za pracą.

Po paru tygodniach wróciliśmy do ciasnej i brudnej Manili, gdzie spotkaliśmy Kamilę (tak, to właśnie ta, która relacjonowała trzęsienie ziemi na Boholu TUTAJ). Zachwyceni opowiadamy nasze wrażenia, historie z pobytu, pokazujemy foty z Bangkoku, patrzymy na nią, a tu pełne zdziwienie rysuje się na jej twarzy: BANGKOK?!? – mówi – to najgorsze miasto w jakim kiedykolwiek byłam! Bród, smród i szczury, okropne hotele i stanowczo za gorąco… Okropnie! Wchodzimy głębiej w rozmowę i okazuje się, że Kamila przyjechała do Bangkoku prosto z Sydney. My zaś z Manili. Czy oboje więc doświadczyliśmy efektu kontrastu?
Jak to właściwie jest z tym Bangkokiem…?
Chyba trzeba to sprawdzić jeszcze raz